3wrolos

ενα δίκτυο απο ροές πληροφορίας χρησιμοποιούνται για τη παραγωγή της ταυτότητας ενος προσώπου. ποιές? και ποιες για μια τοπικότητα? και ποιες για τη ταυτότητα ενος κράτους? μιας εταιρείας?
ενα δίκτυο απο σκόπιμες χρήσεις εννοιών, συνιστούν την εικόνα.

Pour une d?finition ontologique de la multitude
par Toni Negri

CRITICAL ART ENSEMBLE DEFENSE

FBI HARASSMENT OF ARTIST AND SCIENTIST CONTINUES
Kurtz and Ferrell face 20-year charges of mail and wire fraud in federal court arraignment.

Dr. Steven Kurtz, Associate Professor of Art at the University of Buffalo, was arraigned and charged in Federal District Court in Buffalo today on four counts of mail and wire fraud (United States Criminal Code, Title 18, United States Code, Sections 1341 and 1343), which each carry a maximum sentence of 20 years in prison.

gia free e-mail που λειτουργει και με thunderbird, outlook, netscape, στο :
www.bluebottle.com

για ρυθμίσεις στο thunderbird, outlook, netscape:

IMAP/POP Server (Incoming) mail.bluebottle.com
SMTP Server (Outgoing) smtp.bluebottle.com

Εφημεριδες ENGINES

goGREECE. newspapers

In.grΕφημερίδες

τοπικες

Η ΓΝΩΜΗ θρακης

"Thessalia"

"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" Μεσσηνίας

:: Λαμιακός Τύπος Α.Ε. ::

kyparissia

OPEINH - περιοδική έκδοση για τα Θεοδώριανα

¨¨ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Αγώνας θρακης

ΑΙΧΜΗ -ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΑΡΚΑΔΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ -

Ελευθερία - λαριοσσα

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ

ΕΜΠΡΟΣ ξανθης

Ευρυτανικά Νέα Καρπενήσι

Η Νέα Εποχή αρινιου

ΗΜΕΡHΣΙΑ - Ημαθίας

ηχω δραμας

Λαός - Ημαθίας

ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ καβάλας

Ο ΧΡΟΝΟΣ Κομοτηνής

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΒΑΡΟΥΞΗ πατρα

ΠΑΤΡΙΔΑ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ-Welcome to Patrida newspaper

Πεζόδρομος - νεολαιας

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ - Απο το 1886

ΠΕΡΔΙΚΙΩΤΗΣ" :: Ν. Θεσπρωτίας

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ on line / PLI on line

Σερβιτόρος της Εύβοιας | Evia

συμπολιτεία - Αιτωλοακαρνανίας

τα γιαννινα

..:::Η AΠΟΦΑΣΗ:::...

24open

Adesmeytos Typos

APN.GR-Athens Photo News

E Θ Ν Ο Σ

in.gr - Κεντρική σελίδα

Makedonia - Thessaloniki

SKAI On Line

TA NEA

Έθνος

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της Μακεδονίας

αθηναικο πρακτορειο ειδησεων

Απογευματινή

Αυγή

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΘ.ΠΡΚΤ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ελευθεροτυπία

εποχη

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ - NAFTEMPORIKI

Καθημερινή

Νέοι Αγώνες Ηπείρου - Welcome

Ριζοσπάστης

Ριζοσπάστης -

Τα Νέα

Το Βήμα

ΤΑ ΝΕΑ

ekathimerini.com | Internet Edition

Athens News

posted by mirrord  # 4:20 μ.μ. 0 comments

thunderbird, outlook, netscape free email

http://www.emailaddresses.com/email_pop.htm" title="FREE EMAIL ADR

Signals, Statistics & Social Experiments,,Brian Holmes

From Tactical Media to Digital Multitudes

[1996-2004]
Το κυριο καλλιτεχνικο μεσον των ερευνητικων εργασιων ειναι η διανθρωπινη επικοινωνια:οι προθεσεις ή/και τα συμφεροντα θεμελιωμενα ιστορικα, υποκειμενικα, κοινωνικα, αντικειμενικα και γλωσσικα, που αποτυπωνει ενας σε μια εκφραση του, αναπαραγονται απο εναν ευκαιριακο "αλλον", εναν - ιστορικα, υποκειμενικα, κοινωνικα, αντικειμενικα και γλωσσικα - "αλλον", με στοχο και μετρο: την επιτυχη αναπαραγωγη απο τον αλλον, των εκφρασμενων προθεσεων ή/και συμφεροντων του ενος.
Συμφωνα με τα παραπανω, τα θεσμιμενα τεχνικα μεσα (προφορικος γραπτος λογος, σχεδιο, χρωμα, φωτογραφια, βιντεο, ψηφιακα μεσα, χρηση δικτυων) εμπλουτιζονται περα απο τις εννοιες της αναπαραστασης και της παραστασης με την εννοια της επικοινωνιακης διαδρασης. Τεχνικο μεσο επικοινωνιακης διαδρασης, μπορει να θεωρηθει οποιοδηποτε υλικο που μπορει να αποδωσει μεσω επεξεργασιας: το ευρος της απαιτουμενης εγγραφης, αποθηκευσης και μεταφορας των αναπαραγωγικων σημειων καποιας εκφρασμενης προθεσης ή/και καποιου εκφρασμενου συμφεροντος.
Κυριως ομως και επεκτεινοντας επικοινωνιακα την εννοια της εκφρασης των θεσμιμενων τεχνικων μεσων, μπορει να θεωρηθει ως τεχνικο μεσο επικοινωνιας οποιαδηποτε εκφραστικη δραση, (υλικα αντικειμενοποιημενη ή αυλη) η οποια να ειναι ικανη να απομνημονευθει απο τριτους, μεσω και χαρη της ικανοτητας της αναπαραγωγης της.
Μετατοπιζοντας τη προσοχη απο τα σημεια του παραστατικου αντικειμενου στη ζωτικοτητα της ανθρωπινης διαδρασης, ενεργοποιειται αυτο που συμβαινει στις καθημερινη επικοινωνια: κατα τη συζητηση με εναν "αλλον", φιλικο ή αγνωστο προσωπο, οπως επισης και κατα το διαβασμα στην εφημεριδα για καποιο νεο νομο, ή ακομη και, παρακολουθωντας ή παιρνοντας μερος σε μια συνεντευξη, ..., συμβαινει οτι συγχρονως με τη κατανοηση των εκφραζομενων, αναδυονται εννοιες υποκειμενικων, ιστορικων, κοινωνικων, γλωσσικων δεδομενων που συστηνουν το συνομιλητη, ή τη κοινοτητα, ή και τη διαδραση την ιδια.
Η "διαφορα" φερνει στο προκειμενο γνωστα ή και "αγνωστα" αποσπασματα τοσο της προσωπικης οσο της κοινωνικης, αλλα και της γλωσσικης συστασης. Οι ψυχολογικες μεθοδοι, οσο και η συναναστροφη με ξενους δινει το παραδειγμα. Πραγματι, γνωστο ειναι οτι, η ιστορια, ο εσωτερικος υποκειμενικος οριζοντας, οι νομοι, και η γλωσσα, συστηνουν τη συνθηκη (χρονικα -διαχρονια-, τοπικα -διατοπια-, ταξικα -διαταξια-, μεσικα -διαμεσια-, περιστασιακα -διαφασια-) μεσα στην οποια διαμεσολαβειται η καθημερινη διανθρωπινη πρακτικη.
Σημερα, λογω της μεταμοντερνας συνθηκης της απουσιας αξιολογησεων, με το που εισαγονται στο εργο, οι διανθρωπινες δρασεις που το διαμορφωνουν, (αυτο που δηλαδη εμενε εξω απο τη τελικη εκθεση του εργου μεχρι χθες), εγκαινιαζεται ενας νεος χωρος κριτικης. Η σημερινη καλλιτεχνικη κριτικη διερευνα τις κοινωνικες, ιστορικες, υποκειμενικες και γλωσσικες συνθηκες που αξιολογουν μια πραξη ως καλλιτεχνικη. Η μεχρι χθες κριτικη που επικεντρωνοταν στις υλικα παριστωμενες συνθηκες του εργου, τωρα εμφανιζεται ως τμημα ενος νεου ολου. Μια διανθρωπινη δραση που διερευνα τις συνθηκες που την οριζουν, ανοιγεται σε ενα νεο ολιστικο τοπιο, (χωρις να αναπτυσσει ολιστικες προθεσεις), στο τοπιο της διερευνησης των συνθηκων αξιολογησης της ιδιας της διαδρασης. Αυτη ομως η πρακτικη σημαινει οτι ιστορικα βρισκομαστε πλεον στη κριτικη της αξιολογησης μιας πραξης. Η ανανεωση της δομης και της λειτουργιας των αξιολογικων θεσμων απ τη μια και η κριτικη των κοινωνικων και υποκειμενικων εκφρασμενων προθεσεων και συμφεροντων απ την αλλη, ειναι τα νεα πεδια διερευνησεων.

6/2004

wblogar
σσ αυτο το site υπαρχει ενα προγραμματακι που συνεργαζεται με το blog. μπορεις να στελνεις κειμενα προς το blog εδω [κι οποιο αλλο] χωρις να ανοιγεισ τον browser. μοιαζει σαν αποστολη email

La multitude, nouveau sujet re'volutionnaire

Un entretien avec Toni Negri avec Olivier Doubre (Politis N° 822 et 823)
par Toni Negri
Toni Negri, philosophe italien condamne' en 1979 pour subversion contre l’E'tat, s’exila en France avant de rentrer purger sa peine en 1997. Il publie avec Michael Hardt, « Multitude », qui e'tudie les mouvements de re'sistance a` l’Empire en vue d ?une re'elle de'mocratie.

Apre`s quatorze anne'es d’exil en France, vous e^tes retourne' en Italie le 1er juillet 1997 pour e^tre incarce're' a` la prison romaine de Rebibbia. Vous vouliez alors rentrer pour ouvrir le de'bat sur l’amnistie des « anne'es de plomb ». Conside'rez-vous que vous avez e'choue' sur ce point ?

Toni Negri : C’est su^rement un e'chec puisque l’amnistie n’a pas eu lieu ! D’abord, j’e'tais parti avec l’assurance de quelques forces politiques italiennes qu’elles allaient agir sur ce terrain. Ensuite, la discussion est bien alle'e jusqu’a` la Commission « justice » de la Chambre des de'pute's, et le projet a e'te' approuve'. Cela dit, la pe'riode e'tait marque'e par une discussion constitutionnelle nomme'e la « bicamerale » [Commission mixte du Se'nat et de la Chambre des de'pute's comprenant majorite' et opposition de l’e'poque, charge'e de re'fle'chir a` une re'forme substantielle du syste`me politique issu de la Constitution de 1947 toujours en vigueur, NDLR], dans laquelle il y avait de'ja` eu des avance'es sur le proble`me de l’amnistie. Mon ope'ration e'tait donc assez risque'e face aux forces politiques, mais elle avait l’appui de cette commission dite « bicamerale » et de quelques-uns des partis de gauche. Et me^me a` droite des gens penchaient vers ce projet d’amnistie. Mais la bicamerale est tombe'e, puis Berlusconi a gagne' a` nouveau, et tout a e'te' termine'.

Apre`s trois ans en semi-liberte', puis un long contro^le judiciaire a` votre domicile romain, vous e^tes libre aujourd’hui. Mais l’amnistie n’a pas e'te' vote'e...

Ce sont les forces politiques qui ne veulent pas ! C’est simple : la gauche en Italie a conquis sa le'gitimite' a` gouverner a` travers la re'pression des anne'es 1970. L’unite' nationale, construite alors par les partis au Parlement, a e'te' le signe de la capacite' de la gauche italienne a` raisonner dans des termes d’E'tat et a` gouverner. Cela ne changera pas tant que les forces politiques restent les me^mes. La dernie`re amnistie en Italie, a` la fin de la guerre, a e'te' celle que les communistes ont vote'e « en faveur » des fascistes. Or, ni les brigands du Sud qui avaient lutte' contre l’unite' italienne et le pouvoir central, ni les gens de gauche implique's dans des luttes populaires n’ont jamais be'ne'ficie' d’aucune amnistie ! L’Italie est un pays de Contre-Re'forme, fide`le a` cette tradition : la continuite' entre l’E'tat monarchique, l’E'tat fasciste et l’E'tat social-de'mocrate est absolument ferme, line'aire. On dit souvent que l’Italie n’a pas d’E'tat, mais c’est faux : l’Italie a un E'tat re'actionnaire, non re'publicain, qui a des formes rigides et puissantes, et une haine de l’ennemi telle qu’on la retrouve seulement dans l’Ancien Re'gime.

Passons a` votre livre, « Multitude ». Apre`s avoir de'fini « l’Empire » dans votre pre'ce'dent livre (1), vous envisagez l’« ennemi » de cet Empire...

Cet ennemi de l’Empire, que nous avons appele' « multitude », est un ennemi qui, sur tous les terrains, cultive ses diffe'rences. Or, ces diffe'rences ont une base commune, qui est d’abord le refus du commandement et de l’exploitation par le capital collectif au niveau impe'rial. Ce contenu de re'bellions, de re'voltes, d’essais de re'appropriation du pouvoir vient de diffe'rents co^te's, et surtout des travailleurs. La ve'ritable opposition reste les travailleurs : le concept de multitude reste donc un concept de classe, me^me s’il est beaucoup plus e'tendu que le concept de classe ouvrie`re. C’est une chose que le pouvoir n’arrive pas a` appre'hender, car elle se transforme constamment selon les singularite's qui la composent, et qu’on ne peut de'finir ni comme classe, ni comme masse, ni comme peuple : elle se renouvelle sans cesse...

Aujourd’hui, on vit une pe'riode que nous appelons « interre`gne », c’est-a`-dire ce passage de la modernite' a` la post-modernite', ou ce passage du re'gime moderne de l’E'tat-Nation au re'gime impe'rial. Ce passage est extre^mement difficile a` comprendre pour tout le monde, me^me pour les e'lites, les grands patrons, ce que nous appelons l’aristocratie impe'riale. Bien su^r, certaines conditions sont donne'es, comme la globalisation. Mais je ne sais pas ce qui se passera. Par exemple, je ne sais pas qui de Bush ou de Kerry va gagner, mais je suis persuade' que, me^me si Bush gagne a` nouveau, la politique ame'ricaine va changer d’une manie`re radicale avec de larges ouvertures en direction de ceux qui n’ont pas accepte' la guerre d’Irak. Je pense qu’on va voir e'clore un re'gime multilate'ral, ou` les alliances sur les grands inte're^ts communs du capitalisme vont essayer de chercher une solution constitutionnelle, c’est-a`-dire une nouvelle configuration pour les Nations unies, et, pour les forces d’intervention, de la police mondiale. Ensuite, ces alliances de'finiront une ge'opolitique cohe'rente.

Tout au long du livre, vous raisonnez en terme de "biopouvoir" et de "biopolitique". ESt-ce que la pense'e de Toni Negri est devenue au fil du temps beaucoup plus "foucaldienne" ?

J’e'tais a` Paris quand Foucault est mort, et je me rappelle que la pression pour le faire devenir un antimarxiste, pour pre'senter sa pense'e comme une pre'misse d’une conception ne'olibe'rale de l’histoire, e'tait tre`s forte. Or, vingt ans apre`s,on commence a` s’apercevoir qu’il e'tait en re'alite' un re'visionniste marxiste dans des termes intelligents ! La classe ouvrie`re est aujourd’hui un concept trop e'troit pour pouvoir fonder une nouvelle subjectivite' re'volutionnaire. Pour agre'ger a` la subjectivite' re'volutionnaire tout ce qui a la capacite' a` y e^tre agre'ge', il faut non seulement la classe ouvrie`re mais aussi le travail intellectuel, les services, la paysannerie... Foucault avait d’une certaine fac,on anticipe' cette re'alite'. Il avait compris que le pouvoir du capital contro^le la vie des ouvriers dans l’usine, mais qu’il agit aussi sur toute la socie'te'. Je me souviens ainsi que, lorsque que je vivais a` Turin dans les anne'es 1960, toute l’organisation de la ville e'tait faite pour l’usine Fiat : les transports,la ville entie`re fonctionnait selon les trois- huit... Je pense que se sont ces conceptions bien re'elles que le re'visionnisme de gauche du marxisme, apparu en Italie dans les anne'es 1970 ( qui a amene' a` l’expe'rienc de l’autonomie ouvrie`re par exemple), avait comprises pas seulement a` un niveau the'orique mais aussi sur le terrain, ce qui est beaucoup plus important. C’est dailleurs ce qui a produit les occupations de maisons, les mouvements sociaux dans les transports, a` l’e'cole, les gre`ves de loyers qui touchaient des quartiers entiers, de factures, etc. Il faut savoir que les mouvements italiens de lutte dans les anne'es 1970 ont eu aussi un contenu the'orique e'norme. Foucault, selon moi, est quelqu’un qui a vu, sur le plan the'orique , ce que d’autres courants ont re'ussi a` re'interpre'ter d’une manie`re politique ; Il entre donc pour moi entie`rement dans ce post-modernisme communiste...

Dans "Multitude" vous terminez sur la question de la de'mocratie, "projet de la multitude", selon vous atteignable. Sur quoi fondez-vous un tel espoir ?

Paradoxalement, nous fondons aussi cet espoir sur la guerre, parce qu’elle n’est pas une guerre impe'rialiste classique. Elle est la prise de conscience du capitalisme actuel qu’il n’y a plus de mesures ou de formes d’exploitation pour ainsi dire " naturelles". Il y a une crise capitaliste qui est vraiment profonde, car le capital n’a plus de capacite's de contro^le a` l’inte'rieur du syste`me. En effet, la re'sistance aujourd’hui n’est pas seulement importante du point de vue politique, comme moteur de transformation, elle est importante e'galement pour le capital lui-me^me du point de vue productif , car le capital est dans la situation suivante : pour vivre, il a besoin de l’invention, de la liberte' des ouvriers, du travail intellectuel, des nouvelles relations sociales, des relations linguistiques, etc. Il est donc e'cartele' entre l’obligation de pre'server ces liberte's ( obligation qui permet de de'terminer la valeur aujourd’hui) et le risque pour lui qui de'coule de l’incapacite' de contro^ler ce processus de re'sistance. Nous ne sommes, Michael Hardt et moi-me^me, ni optimistes ni pessimistes. Nous disons simplement qu’il faut maintenant construire ce nouveau sujet re'volutionnaire qu’est la multitude, et nous donnons certains sche'mas de recherche dont nous aimerions bien qu’ils deviennent des sche'mas d’action, des dispositifs d’action. Quand Marx a invente' la classe ouvrie`re re'volutionnaire, il avait devant lui des exemples qui e'taient encore plus petits que ceux que nous avons devant nous aujourd’hui. La classe ouvrie`re en 1840 n’e'tait pas quelque chose de tre`s construit ,n’est-ce pas ?

(1) Empire, Michael Hardt et Toni Negri, E'ditions Exils, 2000. 10/18, 2004.

multitude : War and democracy in the age of Empire